“Ik pieker me suf! Wat had ik anders kunnen doen, waarom heb ik het niet aan zien komen, had ik niet.. kon ik niet.. Ja zo zit ik de hele dag maar te piekeren”, zei Sjaak vandaag. Hij wacht op een vlucht in één van de komende dagen naar huis. Het bivak was na de uitval door het welbekende zout geen optie meer voor Sjaak. Hij voelde zich er niet meer thuis.
Er zat maar één ding op, vervoer regelen bij de organisatie, terug naar Buenos Aires, vlucht zoeken en een hotel zoeken. In zn uppie, en dat was volgens Sjaak maar goed ook. “Ik was wel zo verschrikkelijk sacherijnig! Zelfs de taxichauffeur was een vervelende vent omdat hij nondeju niet begreep waar ik heen wilde toen ik Hilton zei. You want to go where? The Hilton zei ik voor de zesde keer. Potverdorie het grootste hotel daar en hij begreep er niks van. Hiltón had ik op zijn Spaans moeten zeggen. Pfff ik kon m wel wat aandoen!”
Het blijft bij Sjaak door zijn hoofd spoken. Het oversteken van dat meer was zo’n fantastische belevenis. Ondanks de kou en de nattigheid was het indrukwekkend en mooi. Toen hij als tweede rijder achter Jurgen van den Goorbergh van het meer af ging en achterom keek, zag hij niemand meer. Het ging fantastisch en er was geen haar op zijn hoofd die dacht aan de komende ellende.
Nu zijn er de twijfels.. Had hij rustiger aan moeten doen? Had dat iets kunnen schelen? Had hij de stekkers los moeten maken? Had dat iets uit kunnen maken of was het daarmee juist misschien erger geworden? Zo zijn er nog duizend vragen die door zijn hoofd spoken.
Dat er die dag heel veel rijders uit zijn gevallen verzacht het niet. “Ik zat zo ontzettend lekker in mijn vel. Het rijden ging super, het navigeren ging super en de motor had ook nog geen klap verkeerd gegeven. Er was eigenlijk nog geen moment van twijfel bij mij geweest of ik de finish wel of niet zou gaan halen. Alles klopte gewoon”. Zelfs vandaag noemde hij dankbaar zijn monteur Gwen Cuppen en KTM dealer JTX Racing nog. Hij heeft beiden op de bewuste etappe lang aan de telefoon gehad. “Zij hebben ook nog zo hun best voor me gedaan en met me mee gedacht en alle mogelijkheden meerdere malen met me nagelopen. Het maakte alleen niet veel uit. Het was gewoon game over”.
Eenmaal thuis zal Sjaak het even moeten verwerken. Het besef dat het leven dan gewoon weer door gaat is er echt wel. Hij moet gewoon even balen, vloeken en niet te veel stomme taxichauffeurs tegen het lijf lopen voorlopig..